دانلود آهنگ از «شکست حصر آبادان» بگو بهنام صفوی

شعر: محمد حسین جعفریان ♩♥

(ترانه از سایت )فصل های پیش از اینم ابر داشت

بر کویرم بارشی بی صبر داشت ♩♥

پیش از اینها آسمان گلپوش بود

پیش از اینها یار در آغوش بود ♩♥

اینک اما عده‌ای آتش شدند

بعد کوچ کوه ها آرش شدند ♩♥

از بلند از حلق آویزها

قلب‌های مانده در دهلیزها ♩♥

بذرهایی ناشناس و گول و گند

از میان خاک و خون قد می‌کشند ♩♥

بعضی از آنها که خون نوشیده‌اند

ارث جنگ عشق را پوشیده‌اند ♩♥

عده‌ای حسن القضاء را دیده اند

عده‌ای را بنزها بلعیده اند ♩♥

بزدلانی کز هراس ابتر شدند

از بسیجی‌ها بسیجی تر شدند ♩♥

ای بی جان ها! دلم را بشنوید

اندکی از حاصلم را بشنوید ♩♥

توچه می‌دانی تگرگ و برگ را

غرق خون خویش،‌ رقص مرگ را ♩♥

تو چه می‌دانی که رمل و ماسه چیست

بین ابروها رد قناسه چیست ♩♥

تو چه می‌دانی سقوط «پاوه» را

«عاصمی» را «باکری» را «کاوه»‌را ♩♥

هیچ می دانی «مریوان» چیست؟‌ هان!

هیچ می‌دانی که «چمران»‌کیست؟ هان! ♩♥

هیچ می‌دانی بسیجی سر جداست؟

هیچ می‌دانی «دو عیجی»‌ در کجاست؟ ♩♥

این صدای بوستانی پرپر است

این زبان سرخ نسلی بی سر است ♩♥

تو چه می دانی، چه می دانی، چه…

چون از این دریا نبردی شبنمی ♩♥

با همان‌هایم که در دین غش زدند

ریشه اسلام را آتش زدند ♩♥

با همان‌هاکز هوس آویختند

زهر در جام خمینی ریختند ♩♥

پای خندق‌ها احد را ساختند

خون فروشی کرده خود را ساختند ♩♥

زنده‌های کمتر از مردارها

با شما هستم، غنیمت خوارها ♩♥

بذر هفتاد و دو آفت در شما

بردگان سکه! لعنت بر شما ♩♥

باز دنیا کاسه خمر شماست

باز هم شیطان اولی الامر شماست ♩♥

با همانهایم که بعد از آن ولی

شوکران کردند در کام علی ♩♥

باز آیا استخوانی در گلوست؟

باز آیا خار در چشمان اوست؟ ♩♥

ای شکوه رفته امشب بازگرد!

این سکوت مرده را درهم نورد ♩♥

از نسیم شادی یاران بگو

از «شکست حصر آبادان» بگو! ♩♥

از شکستن از گسستن از یقین

از شکوه فتح در «فتح المبین» ♩♥

از «شلمچه»، «فاو»‌ از «بستان» بگو!

از شکوه رفته! از «مهران»‌ بگو! ♩♥

از همانهایی که سر بر در زدند

روی فرش خون خود پرپر زدند ♩♥

شب شکاران سحر اندوخته[Persian Music on ListenPersian]

از پرستوهای در خود سوخته ♩♥

زان همه گلها که می بردی بگو!

از «بقایی» از «بروجردی» بگو! ♩♥

پهلوانانی که سهرابی شدند

از پلنگانی که مهتابی شدند ♩♥

ای جماعت! جنگ یک آیینه است

هفته تاریخ را آدینه است ♩♥

لحظه ای از این همیشه بگذرید

اندرین آیینه خود را بنگرید ♩♥

عشق بود و داغ بود و سوز بود

آه! گویی این همه دیروز بود ♩♥

اینک اما در نگاهی راز نیست

درگلویی عقده آواز نیست ♩♥

تیردان پرتیر و تیرانداز نیست

نسل های جاودان فانی شدند ♩♥

شعرها هم آنچه می دانی شدند

روزگاران عجیبی آمدند ♩♥

نسل های نانجیبی آمدند

ابتدا احساس هامان ترد بود ♩♥

ابتدا اندوهامان خرد بود

رفته رفته خنده ها زاری شدند ♩♥

زخم هامان کم کمک کاری شدند

خواب دیدم دیو بیعار کبود ♩♥

در مسیل آرزوها خفته بود

خواب دیدم برفها باقی شدند ♩♥

لحظه‌های مرده ام ساقی شدند

ای شهیدان! دردها برگشته اند ♩♥

روزهامان را به شب آغشته‌اند

فصل هامان گونه‌ای دیگر شدند ♩♥

چشمهامان مست و جادوگر شدند

روحهامان سخت و تن آلوده‌اند ♩♥

آسمانهامان لجن آلوده‌اند

هفته ها در هفته ها گم می‌شوند ♩♥

وهم‌ها فردای مردم می‌شوند

فانیان وادی بی سنگری! ♩♥

تیغ ها مانده در آهنگری

حاصل آن ماجراها حیرت است؟ ♩♥

میوة‌ فرهنگ جبهه عشرت است؟

حاصل آغازها پایان شده است؟ ♩♥

میوة فرهنگ جبهه نان شده است؟

شعله ها! سردیم ما، سردیم ما ♩♥

رخصتی، ‌شاید که برگردیم ما

«یسطرون»‌هم رفت و ما نون مانده‌ایم ♩♥

بعد لیلا باز مجنون مانده‌ایم

پشت آغازی که اقیانوس شد ♩♥

در سکوت خویش جیحون مانده‌ایم

فاتحان رفتند و پای برجها ♩♥

در تکاپوی شبیخون مانده‌ایم

بعد اتمام بیابان‌ها هنوز ♩♥

ما بیابانگرد و مجنون مانده‌ایم

بحر مرداب است بی امواج،‌آی ! ♩♥

عشق یک شوخی است بی حلاج، آی!

یک نفر از خویش دلگیر است باز ♩♥

یک نفر بغضش گلوگیر است باز

زخمی‌ام، اما نمک… بی فایده است ♩♥

درد دارم، نی لبک… بی فایده است

عاقبت آب از سر نوحم گذشت ♩♥

لشگر چنگیز از روحم گذشت

جان من پوسید در شبغاره‌ها ♩♥

آه آی خمپاره‌ها، خمپاره‌ها