دانلود آهنگ که ساکنان در دوست خاکسارانند محمدرضا شجریان

غلام نرگس مست تو تاجدارانند 🎺⌛

(ترانه از سایت )غلام نرگس مست تو تاجدارانند

خراب باده لعل تو 🎺⌛

خراب باده لعل تو هوشیارانند

خراب باده لعل تو هوشیارانند 🎺⌛

(-)

تو را صبا و مرا آب دیده شد غماز 🎺⌛

تو را صبا و مرا آب دیده شد غماز

و گرنه نه 🎺⌛

و گر نه عاشق و معشوق رازدارانند

و گر نه عاشق و معشوق رازدارانند 🎺⌛

(-)

به زیر زلف دوتا چون گذر کنی بینی 🎺⌛

به زیر زلف دوتا چون گذر کنی بینی

که از یمین و یسارت چه بیقرارانند 🎺⌛

که از یمین و یسارت چه بیقرارانند

چه بیقرارانند 🎺⌛

(-)

گذار کن چو صبا بر بنفشه‌زار و ببین 🎺⌛

که از تطاول زلفت چه سوگوارانند

(-) 🎺⌛

رقیب درگذر و بیش از این مکن مخلط

رقیب، ای رقیب درگذر و بیش از این مکن مخلط 🎺⌛

رقیب درگذر و بیش از این مکن مخلط

که ساکنان در دوست خاکسارانند 🎺⌛

که ساکنان در دوست خاکسارانند

خاکسارانند 🎺⌛

(-)

نصیب ماست بهشت ای خداشناس برو 🎺⌛

نصیب ماست بهشت ای خداشناس برو

که مستحق کرامت گناهکارانند 🎺⌛

(-)

تو دستگیر شو ای خضر پی خجسته که من 🎺⌛

پیاده می‌روم و همرهان سوارانند

(-) 🎺⌛

نه من بر آن گل عارض غزل سرایم و بس

که عندلیب تو از هر طرف هزارانند 🎺⌛

هزارانند

(-) 🎺⌛

بیا به میکده و چهره ارغوانی کن

بیا به میکده و چهره ارغوانی کن 🎺⌛

مرو به صومعه

مرو به صومعه کآنجا سیاه‌کارانند 🎺⌛

مرو به صومعه کآنجا سیاه‌کارانند

(-) 🎺⌛

خلاص حافظ از آن زلف تابدار مباد

که رستگان کمند تو رستگارانند 🎺⌛

که رستگان کمند تو رستگارانند

(-) 🎺⌛

عزیزم کاسه چشمُم سرایت

میون هر دو چشمم جای پایت 🎺⌛

ازو ترسم که غافل پا نهی باز

نشینه خار مژگونُم به پایت 🎺⌛

نشینه خار مژگونُم به پایت

(-) 🎺⌛

بود درد مو و درمونُم از دوست

بود درد مو و درمونُم از دوست 🎺⌛

بود وصل مو و هجرونُم از دوست

اگه قصابُم از تن واکِره پوست 🎺⌛

جدا هرگز نگرده جونُم از دوست

(-) 🎺⌛

تو دوری از برُم دل در برُم نیست

هوای دیگری اندر سرُم نیست 🎺⌛

به جان دلبرُم کز هر دو عالم

تمنای دگر جز دلبرُم نیست 🎺⌛

(-)

غم عشقت بیابون پرورُم کرد 🎺⌛

هوای بخت بی بال و پرُم کرد

به مو گفتی صبوری کن صبوری 🎺⌛

صبوری طرفه خاکی بر سرُم کرد

به مو گفتی صبوری کن صبوری 🎺⌛

صبوری طرفه خاکی بر سرُم کرد

(-) 🎺⌛

دلُم بی وصل تو شادی مبیناد

به غیر از محنت آزادی مبیناد 🎺⌛

خراب آباد دل بی مقدم تو

الهی هرگز آبادی مبیناد 🎺⌛

(-)

مو که سر در بیابونُم شب و روز 🎺⌛

سرشک از دیده بورانُم شب و روز

نه تب دیرُم نه جاییم میکنه درد 🎺⌛

همی دونم که نالونُم شو و روز

نالونُم شو و روز 🎺⌛

شو و روز

(-) 🎺⌛

چرا آزرده حالی ای دل ای دل

مدام اندر خیالی ای دل ای دل 🎺⌛

برو کنجی نشین شکر خدا کن

برو کنجی نشین شکر خدا کن 🎺⌛

که شاید کامی یابی ای دل ای دل

(-) 🎺⌛

مگه شیر و پلنگی ای دل ای دل

به مو دایم به جنگی ای دل ای دل 🎺⌛

اگه دستُم رِسه خونت بریزُم

ببینُم تا چه رنگی ای دل ای دل 🎺⌛

(-)

به روی دلبری گر مایلستُم 🎺⌛

مکن منعُم گرفتار دلستُم

به روی دلبری گر مایلستُم 🎺⌛

مکن منعُم گرفتار دلستُم

خدا را ساربون آهسته میرون 🎺⌛

خدا را ساربون آهسته میران

که مو وامونده این قافلستُم 🎺⌛