دانلود آهنگ و همهٔ آن رسوها بر جنت محسن نامجو

تمام این شعر 🎵♡

که سه واژه‌اش را هنوز بیشتر نسروده ام(ترانه از سایت )

قبل از این نسروده ام 🎵♡

می‌خواهد بگوید که هوا برای زندگی‌ کافی‌ نیست

و نور نیز لازم 🎵♡

و این می‌رساند

که اگر رسانا باشد شعر 🎵♡

آنکه می‌‌سراید میتواند مرده باشد

و میتواند کور 🎵♡

و این می‌رساند

که آنکه می‌رساند 🎵♡

عاشق است

که کور میتواند باشد مرده 🎵♡

پس هوا را از او بگیر

خنده‌ات را نه 🎵♡

هوا را از او بگیر

گریه‌ات را نه 🎵♡

که موی گندیدهٔ به چشم نامدت هم

مزاد بر مصرف من است 🎵♡

من همان هشتاد برگه برجسته یک خطم

و تو زیبا نفس ناسلامت معنی‌ هم اکنون 🎵♡

اصلا تو خورشیدی

از این شعر تکراری تر ممکن است؟ 🎵♡

اصلا تو شراره ای

نه! 🎵♡

همان خورشیدی

که پشت ابر نمانده‌ای و نمی‌‌مانی و نخواهی ماند و نامای خواه 🎵♡

سی‌‌ها سال می‌گذرد که بتوانم تشدید بر سلامتم بگذارم

اگر تو بخواهی 🎵♡

و تو! اآی تو! ناسلمت کرده مرا و سلامت می‌کنم

هوا را از من بگیر 🎵♡

خنده‌ات را نه

هوا را فضا از من بگیر 🎵♡

غذا را و فضا و غذا را از من بگیر

که حظّ‌ها را از من بگیر 🎵♡

خنده‌ات را نه

نور را از من بگیر 🎵♡

شعله ات را نه

وفا را از من بگیر 🎵♡

گریه ات را نه

حالا لختم و پختم از دستت دیگر 🎵♡

مرده‌ام فکر کنم

اما… خنده‌ات را نه 🎵♡

بعید است زنده باشم

مرده ام 🎵♡

سعید است دستی‌ که پاره می‌کند

سعید است… امامیست 🎵♡

سعید امامیست

من قتلهای اخیر‌ زنجیرهٔ توام 🎵♡

من همجیرهٔ تو

این جیر را شیره را از من بگیر 🎵♡

باغ پر خنده‌ات را نه

کشته اند مرا لبانت و دندانانت 🎵♡

و همهٔ آن رسوها بر جنت

که خنده‌ات را نه 🎵♡

کشته‌ام و جسدم در جای پنهان است

تویی که میشناسمت ای آینه بردار 🎵♡

ای سردار عین

ای نظر میکنی‌ بر آینه 🎵♡

چون نظر کردی بر آینه جسدم بر تو پنهان است

لابه روبیده است بر کفنم 🎵♡

کشته‌ام و زیر لالهٔ گوشت انداختم

لالهٔ گوشت 🎵♡

همان هالهٔ لالهٔ گوشت که ابتدا آغاز تمام جهان بود

جهان را از من بگیر 🎵♡

امان را خزان را باد رزان را

ای باد وزند از اوج 🎵♡

پرتابم کن که بیفتد این شاعر

تمام این شعر‌ها را سروده 🎵♡

که بیفتد مرد مردهٔ زیر لاله

سی‌‌ها سال چهل‌ها سال می‌گذرد 🎵♡

که آن زیر پنهان است این شاعر

هوا را از او بگیر 🎵♡

هوای وزنده

بعد وزنده را از من که خودمم هم یک شعر تکراری میسرایم 🎵♡

من که ریشه ام

هشتاد برگه برجسته یک خط، دختر و دها خط هم که بسرایم 🎵♡

آزاد نمی‌شود عشقم

عشق یعنی‌ مغز بیست هزار تخمهٔ آفتاب گردان را میانه قوطی کبریت ریختن 🎵♡

عشق یعنی‌ از یک دگر آویختن

وقتی‌ تمام جهان در راه است و به دست و رهاست 🎵♡

رها را از من بگیر

خنده ات را نه 🎵♡

خطا را از من بگیر

گریه ات را نه 🎵♡

وفا را صفا را نگاه را نه

زود 🎵♡

نگاه را… نگاه را… نه

زود 🎵♡

آرا نه

زود 🎵♡

آرا زود

آرا زود 🎵♡

تمام این شعر قبل از آنکه بسرایمش

می‌خواست همین را بگوید 🎵♡