دانلود آهنگ و میتواند کور محسن نامجو

تمام این شعر 🎝⌛

که سه واژه‌اش را هنوز بیشتر نسروده ام(ترانه از سایت )

قبل از این نسروده ام 🎝⌛

می‌خواهد بگوید که هوا برای زندگی‌ کافی‌ نیست

و نور نیز لازم 🎝⌛

و این می‌رساند

که اگر رسانا باشد شعر 🎝⌛

آنکه می‌‌سراید میتواند مرده باشد

و میتواند کور 🎝⌛

و این می‌رساند

که آنکه می‌رساند 🎝⌛

عاشق است

که کور میتواند باشد مرده 🎝⌛

پس هوا را از او بگیر

خنده‌ات را نه 🎝⌛

هوا را از او بگیر

گریه‌ات را نه 🎝⌛

که موی گندیدهٔ به چشم نامدت هم

مزاد بر مصرف من است 🎝⌛

من همان هشتاد برگه برجسته یک خطم

و تو زیبا نفس ناسلامت معنی‌ هم اکنون 🎝⌛

اصلا تو خورشیدی

از این شعر تکراری تر ممکن است؟ 🎝⌛

اصلا تو شراره ای

نه! 🎝⌛

همان خورشیدی

که پشت ابر نمانده‌ای و نمی‌‌مانی و نخواهی ماند و نامای خواه 🎝⌛

سی‌‌ها سال می‌گذرد که بتوانم تشدید بر سلامتم بگذارم

اگر تو بخواهی 🎝⌛

و تو! اآی تو! ناسلمت کرده مرا و سلامت می‌کنم

هوا را از من بگیر 🎝⌛

خنده‌ات را نه

هوا را فضا از من بگیر 🎝⌛

غذا را و فضا و غذا را از من بگیر

که حظّ‌ها را از من بگیر 🎝⌛

خنده‌ات را نه

نور را از من بگیر 🎝⌛

شعله ات را نه

وفا را از من بگیر 🎝⌛

گریه ات را نه

حالا لختم و پختم از دستت دیگر 🎝⌛

مرده‌ام فکر کنم

اما… خنده‌ات را نه 🎝⌛

بعید است زنده باشم

مرده ام 🎝⌛

سعید است دستی‌ که پاره می‌کند

سعید است… امامیست 🎝⌛

سعید امامیست

من قتلهای اخیر‌ زنجیرهٔ توام 🎝⌛

من همجیرهٔ تو

این جیر را شیره را از من بگیر 🎝⌛

باغ پر خنده‌ات را نه

کشته اند مرا لبانت و دندانانت 🎝⌛

و همهٔ آن رسوها بر جنت

که خنده‌ات را نه 🎝⌛

کشته‌ام و جسدم در جای پنهان است

تویی که میشناسمت ای آینه بردار 🎝⌛

ای سردار عین

ای نظر میکنی‌ بر آینه 🎝⌛

چون نظر کردی بر آینه جسدم بر تو پنهان است

لابه روبیده است بر کفنم 🎝⌛

کشته‌ام و زیر لالهٔ گوشت انداختم

لالهٔ گوشت 🎝⌛

همان هالهٔ لالهٔ گوشت که ابتدا آغاز تمام جهان بود

جهان را از من بگیر 🎝⌛

امان را خزان را باد رزان را

ای باد وزند از اوج 🎝⌛

پرتابم کن که بیفتد این شاعر

تمام این شعر‌ها را سروده 🎝⌛

که بیفتد مرد مردهٔ زیر لاله

سی‌‌ها سال چهل‌ها سال می‌گذرد 🎝⌛

که آن زیر پنهان است این شاعر

هوا را از او بگیر 🎝⌛

هوای وزنده

بعد وزنده را از من که خودمم هم یک شعر تکراری میسرایم 🎝⌛

من که ریشه ام

هشتاد برگه برجسته یک خط، دختر و دها خط هم که بسرایم 🎝⌛

آزاد نمی‌شود عشقم

عشق یعنی‌ مغز بیست هزار تخمهٔ آفتاب گردان را میانه قوطی کبریت ریختن 🎝⌛

عشق یعنی‌ از یک دگر آویختن

وقتی‌ تمام جهان در راه است و به دست و رهاست 🎝⌛

رها را از من بگیر

خنده ات را نه 🎝⌛

خطا را از من بگیر

گریه ات را نه 🎝⌛

وفا را صفا را نگاه را نه

زود 🎝⌛

نگاه را… نگاه را… نه

زود 🎝⌛

آرا نه

زود 🎝⌛

آرا زود

آرا زود 🎝⌛

تمام این شعر قبل از آنکه بسرایمش

می‌خواست همین را بگوید 🎝⌛