دانلود آهنگ و بودا را احمد شاملو

مرگ را دیده ام من. 📻ღ

در دیداری غمناک، من مرگ را به دست

سوده ام. 📻ღ

من مرگ را زیسته ام،

با آوازی غمناک 📻ღ

غمناک،

و به عمری سخت دراز و سخت فرساینده. 📻ღ

آه، بگذاریدم! بگذاریدم!

اگر مرگ 📻ღ

همه آن لحظه آشناست که ساعت سرخ

از تپش باز می ماند. 📻ღ

و شمعی -که به رهگذار باد-

میان نبودن و بودن 📻ღ

درنگی نمی کند،-

خوشا آن دم که زن وار 📻ღ

با شادترین نیاز تنم به آعوشش کشمپ

تا قلب 📻ღ

به کاهلی از کار

باز ماند 📻ღ

ونگاه چشم

به خالی های جاودانه 📻ღ

بر دوخته

وتن 📻ღ

عاطل!

دردا 📻ღ

دردا که مرگ

نه مردن شمع و 📻ღ

نه بازماندن ساعت است،

نه استراحت آغوش زنی 📻ღ

که در رجعت جاودانه

بازش یابی، 📻ღ

نه لیموی پر آبی که می مکی

تا آنچه به دور افکندنی است 📻ღ

تفاله ئی بیش

نباشد: 📻ღ

تجربه ئی است

غم انگیز 📻ღ

غم انگیز

به سالها و به سالها و به سالها… 📻ღ

وقتی که گرداگرد ترا مردگانی زیبا فرا گرفته اند

یا محتضرانی آشنا 📻ღ

-که ترا بدیشان بسته اند

با زنجیره های رسمی شناسنامه ها 📻ღ

و اوراق هویت

و کاغذهائی 📻ღ

که از بسیاری تمبرها و مهرها

و مرکبی که به خوردشان رفته است 📻ღ

سنگین شده اند، -

وقتی که به پیراهن تو 📻ღ

چانه ها

دمی از جنبش باز نمی ماند 📻ღ

بی آن که از تمامی صداها

یک صدا 📻ღ

آشنای تو باشد، -

وقتی که دردها 📻ღ

از حسادت های حقیر

بر نمی گذرد 📻ღ

و پرسش ها همه

در محور روده ها است… 📻ღ

آری، مرگ

انتظاری خوف انگیز است؛ 📻ღ

انتظاری

که بی رحمانه به طول می انجامد. 📻ღ

مسخی است دردناک

که مسیح را 📻ღ

شمشیر به کف می گذارد

در کوچه های شایعه، 📻ღ

تا به دفاع از عصمت مادر خویش

برخیزد، 📻ღ

و بودا را

با فریاد های شوق و شور هلهله ها 📻ღ

تا به لباس مقدس سربازی در آید،

یا دیوژن را 📻ღ

با یقه شکسته و کفش برقی،

تا مجلس را به قدوم خویش مزین کند 📻ღ

در ضیافت شام اسکندر.

*** 📻ღ

من مرگ را زیسته ام

با آوازی غمناک 📻ღ

غمناک،

و به عمری سخت دراز و سخت فرساینده. 📻ღ

(از کتاب آیدا: درخت و خنجر و خاطره!)

📻ღ