دانلود آهنگ سی‌‌ها سال می‌گذرد که بتوانم تشدید بر سلامتم بگذارم محسن نامجو

تمام این شعر ♮⌛

که سه واژه‌اش را هنوز بیشتر نسروده ام(ترانه از سایت )

قبل از این نسروده ام ♮⌛

می‌خواهد بگوید که هوا برای زندگی‌ کافی‌ نیست

و نور نیز لازم ♮⌛

و این می‌رساند

که اگر رسانا باشد شعر ♮⌛

آنکه می‌‌سراید میتواند مرده باشد

و میتواند کور ♮⌛

و این می‌رساند

که آنکه می‌رساند ♮⌛

عاشق است

که کور میتواند باشد مرده ♮⌛

پس هوا را از او بگیر

خنده‌ات را نه ♮⌛

هوا را از او بگیر

گریه‌ات را نه ♮⌛

که موی گندیدهٔ به چشم نامدت هم

مزاد بر مصرف من است ♮⌛

من همان هشتاد برگه برجسته یک خطم

و تو زیبا نفس ناسلامت معنی‌ هم اکنون ♮⌛

اصلا تو خورشیدی

از این شعر تکراری تر ممکن است؟ ♮⌛

اصلا تو شراره ای

نه! ♮⌛

همان خورشیدی

که پشت ابر نمانده‌ای و نمی‌‌مانی و نخواهی ماند و نامای خواه ♮⌛

سی‌‌ها سال می‌گذرد که بتوانم تشدید بر سلامتم بگذارم

اگر تو بخواهی ♮⌛

و تو! اآی تو! ناسلمت کرده مرا و سلامت می‌کنم

هوا را از من بگیر ♮⌛

خنده‌ات را نه

هوا را فضا از من بگیر ♮⌛

غذا را و فضا و غذا را از من بگیر

که حظّ‌ها را از من بگیر ♮⌛

خنده‌ات را نه

نور را از من بگیر ♮⌛

شعله ات را نه

وفا را از من بگیر ♮⌛

گریه ات را نه

حالا لختم و پختم از دستت دیگر ♮⌛

مرده‌ام فکر کنم

اما… خنده‌ات را نه ♮⌛

بعید است زنده باشم

مرده ام ♮⌛

سعید است دستی‌ که پاره می‌کند

سعید است… امامیست ♮⌛

سعید امامیست

من قتلهای اخیر‌ زنجیرهٔ توام ♮⌛

من همجیرهٔ تو

این جیر را شیره را از من بگیر ♮⌛

باغ پر خنده‌ات را نه

کشته اند مرا لبانت و دندانانت ♮⌛

و همهٔ آن رسوها بر جنت

که خنده‌ات را نه ♮⌛

کشته‌ام و جسدم در جای پنهان است

تویی که میشناسمت ای آینه بردار ♮⌛

ای سردار عین

ای نظر میکنی‌ بر آینه ♮⌛

چون نظر کردی بر آینه جسدم بر تو پنهان است

لابه روبیده است بر کفنم ♮⌛

کشته‌ام و زیر لالهٔ گوشت انداختم

لالهٔ گوشت ♮⌛

همان هالهٔ لالهٔ گوشت که ابتدا آغاز تمام جهان بود

جهان را از من بگیر ♮⌛

امان را خزان را باد رزان را

ای باد وزند از اوج ♮⌛

پرتابم کن که بیفتد این شاعر

تمام این شعر‌ها را سروده ♮⌛

که بیفتد مرد مردهٔ زیر لاله

سی‌‌ها سال چهل‌ها سال می‌گذرد ♮⌛

که آن زیر پنهان است این شاعر

هوا را از او بگیر ♮⌛

هوای وزنده

بعد وزنده را از من که خودمم هم یک شعر تکراری میسرایم ♮⌛

من که ریشه ام

هشتاد برگه برجسته یک خط، دختر و دها خط هم که بسرایم ♮⌛

آزاد نمی‌شود عشقم

عشق یعنی‌ مغز بیست هزار تخمهٔ آفتاب گردان را میانه قوطی کبریت ریختن ♮⌛

عشق یعنی‌ از یک دگر آویختن

وقتی‌ تمام جهان در راه است و به دست و رهاست ♮⌛

رها را از من بگیر

خنده ات را نه ♮⌛

خطا را از من بگیر

گریه ات را نه ♮⌛

وفا را صفا را نگاه را نه

زود ♮⌛

نگاه را… نگاه را… نه

زود ♮⌛

آرا نه

زود ♮⌛

آرا زود

آرا زود ♮⌛

تمام این شعر قبل از آنکه بسرایمش

می‌خواست همین را بگوید ♮⌛