دانلود آهنگ زنده‌های کمتر از مردارها بهنام صفوی

شعر: محمد حسین جعفریان 🎺⌛

(ترانه از سایت )فصل های پیش از اینم ابر داشت

بر کویرم بارشی بی صبر داشت 🎺⌛

پیش از اینها آسمان گلپوش بود

پیش از اینها یار در آغوش بود 🎺⌛

اینک اما عده‌ای آتش شدند

بعد کوچ کوه ها آرش شدند 🎺⌛

از بلند از حلق آویزها

قلب‌های مانده در دهلیزها 🎺⌛

بذرهایی ناشناس و گول و گند

از میان خاک و خون قد می‌کشند 🎺⌛

بعضی از آنها که خون نوشیده‌اند

ارث جنگ عشق را پوشیده‌اند 🎺⌛

عده‌ای حسن القضاء را دیده اند

عده‌ای را بنزها بلعیده اند 🎺⌛

بزدلانی کز هراس ابتر شدند

از بسیجی‌ها بسیجی تر شدند 🎺⌛

ای بی جان ها! دلم را بشنوید

اندکی از حاصلم را بشنوید 🎺⌛

توچه می‌دانی تگرگ و برگ را

غرق خون خویش،‌ رقص مرگ را 🎺⌛

تو چه می‌دانی که رمل و ماسه چیست

بین ابروها رد قناسه چیست 🎺⌛

تو چه می‌دانی سقوط «پاوه» را

«عاصمی» را «باکری» را «کاوه»‌را 🎺⌛

هیچ می دانی «مریوان» چیست؟‌ هان!

هیچ می‌دانی که «چمران»‌کیست؟ هان! 🎺⌛

هیچ می‌دانی بسیجی سر جداست؟

هیچ می‌دانی «دو عیجی»‌ در کجاست؟ 🎺⌛

این صدای بوستانی پرپر است

این زبان سرخ نسلی بی سر است 🎺⌛

تو چه می دانی، چه می دانی، چه…

چون از این دریا نبردی شبنمی 🎺⌛

با همان‌هایم که در دین غش زدند

ریشه اسلام را آتش زدند 🎺⌛

با همان‌هاکز هوس آویختند

زهر در جام خمینی ریختند 🎺⌛

پای خندق‌ها احد را ساختند

خون فروشی کرده خود را ساختند 🎺⌛

زنده‌های کمتر از مردارها

با شما هستم، غنیمت خوارها 🎺⌛

بذر هفتاد و دو آفت در شما

بردگان سکه! لعنت بر شما 🎺⌛

باز دنیا کاسه خمر شماست

باز هم شیطان اولی الامر شماست 🎺⌛

با همانهایم که بعد از آن ولی

شوکران کردند در کام علی 🎺⌛

باز آیا استخوانی در گلوست؟

باز آیا خار در چشمان اوست؟ 🎺⌛

ای شکوه رفته امشب بازگرد!

این سکوت مرده را درهم نورد 🎺⌛

از نسیم شادی یاران بگو

از «شکست حصر آبادان» بگو! 🎺⌛

از شکستن از گسستن از یقین

از شکوه فتح در «فتح المبین» 🎺⌛

از «شلمچه»، «فاو»‌ از «بستان» بگو!

از شکوه رفته! از «مهران»‌ بگو! 🎺⌛

از همانهایی که سر بر در زدند

روی فرش خون خود پرپر زدند 🎺⌛

شب شکاران سحر اندوخته[Persian Music on ListenPersian]

از پرستوهای در خود سوخته 🎺⌛

زان همه گلها که می بردی بگو!

از «بقایی» از «بروجردی» بگو! 🎺⌛

پهلوانانی که سهرابی شدند

از پلنگانی که مهتابی شدند 🎺⌛

ای جماعت! جنگ یک آیینه است

هفته تاریخ را آدینه است 🎺⌛

لحظه ای از این همیشه بگذرید

اندرین آیینه خود را بنگرید 🎺⌛

عشق بود و داغ بود و سوز بود

آه! گویی این همه دیروز بود 🎺⌛

اینک اما در نگاهی راز نیست

درگلویی عقده آواز نیست 🎺⌛

تیردان پرتیر و تیرانداز نیست

نسل های جاودان فانی شدند 🎺⌛

شعرها هم آنچه می دانی شدند

روزگاران عجیبی آمدند 🎺⌛

نسل های نانجیبی آمدند

ابتدا احساس هامان ترد بود 🎺⌛

ابتدا اندوهامان خرد بود

رفته رفته خنده ها زاری شدند 🎺⌛

زخم هامان کم کمک کاری شدند

خواب دیدم دیو بیعار کبود 🎺⌛

در مسیل آرزوها خفته بود

خواب دیدم برفها باقی شدند 🎺⌛

لحظه‌های مرده ام ساقی شدند

ای شهیدان! دردها برگشته اند 🎺⌛

روزهامان را به شب آغشته‌اند

فصل هامان گونه‌ای دیگر شدند 🎺⌛

چشمهامان مست و جادوگر شدند

روحهامان سخت و تن آلوده‌اند 🎺⌛

آسمانهامان لجن آلوده‌اند

هفته ها در هفته ها گم می‌شوند 🎺⌛

وهم‌ها فردای مردم می‌شوند

فانیان وادی بی سنگری! 🎺⌛

تیغ ها مانده در آهنگری

حاصل آن ماجراها حیرت است؟ 🎺⌛

میوة‌ فرهنگ جبهه عشرت است؟

حاصل آغازها پایان شده است؟ 🎺⌛

میوة فرهنگ جبهه نان شده است؟

شعله ها! سردیم ما، سردیم ما 🎺⌛

رخصتی، ‌شاید که برگردیم ما

«یسطرون»‌هم رفت و ما نون مانده‌ایم 🎺⌛

بعد لیلا باز مجنون مانده‌ایم

پشت آغازی که اقیانوس شد 🎺⌛

در سکوت خویش جیحون مانده‌ایم

فاتحان رفتند و پای برجها 🎺⌛

در تکاپوی شبیخون مانده‌ایم

بعد اتمام بیابان‌ها هنوز 🎺⌛

ما بیابانگرد و مجنون مانده‌ایم

بحر مرداب است بی امواج،‌آی ! 🎺⌛

عشق یک شوخی است بی حلاج، آی!

یک نفر از خویش دلگیر است باز 🎺⌛

یک نفر بغضش گلوگیر است باز

زخمی‌ام، اما نمک… بی فایده است 🎺⌛

درد دارم، نی لبک… بی فایده است

عاقبت آب از سر نوحم گذشت 🎺⌛

لشگر چنگیز از روحم گذشت

جان من پوسید در شبغاره‌ها 🎺⌛

آه آی خمپاره‌ها، خمپاره‌ها