دانلود آهنگ تو چه می‌دانی که رمل و ماسه چیست بهنام صفوی

شعر: محمد حسین جعفریان 🎚♡

(ترانه از سایت )فصل های پیش از اینم ابر داشت

بر کویرم بارشی بی صبر داشت 🎚♡

پیش از اینها آسمان گلپوش بود

پیش از اینها یار در آغوش بود 🎚♡

اینک اما عده‌ای آتش شدند

بعد کوچ کوه ها آرش شدند 🎚♡

از بلند از حلق آویزها

قلب‌های مانده در دهلیزها 🎚♡

بذرهایی ناشناس و گول و گند

از میان خاک و خون قد می‌کشند 🎚♡

بعضی از آنها که خون نوشیده‌اند

ارث جنگ عشق را پوشیده‌اند 🎚♡

عده‌ای حسن القضاء را دیده اند

عده‌ای را بنزها بلعیده اند 🎚♡

بزدلانی کز هراس ابتر شدند

از بسیجی‌ها بسیجی تر شدند 🎚♡

ای بی جان ها! دلم را بشنوید

اندکی از حاصلم را بشنوید 🎚♡

توچه می‌دانی تگرگ و برگ را

غرق خون خویش،‌ رقص مرگ را 🎚♡

تو چه می‌دانی که رمل و ماسه چیست

بین ابروها رد قناسه چیست 🎚♡

تو چه می‌دانی سقوط «پاوه» را

«عاصمی» را «باکری» را «کاوه»‌را 🎚♡

هیچ می دانی «مریوان» چیست؟‌ هان!

هیچ می‌دانی که «چمران»‌کیست؟ هان! 🎚♡

هیچ می‌دانی بسیجی سر جداست؟

هیچ می‌دانی «دو عیجی»‌ در کجاست؟ 🎚♡

این صدای بوستانی پرپر است

این زبان سرخ نسلی بی سر است 🎚♡

تو چه می دانی، چه می دانی، چه…

چون از این دریا نبردی شبنمی 🎚♡

با همان‌هایم که در دین غش زدند

ریشه اسلام را آتش زدند 🎚♡

با همان‌هاکز هوس آویختند

زهر در جام خمینی ریختند 🎚♡

پای خندق‌ها احد را ساختند

خون فروشی کرده خود را ساختند 🎚♡

زنده‌های کمتر از مردارها

با شما هستم، غنیمت خوارها 🎚♡

بذر هفتاد و دو آفت در شما

بردگان سکه! لعنت بر شما 🎚♡

باز دنیا کاسه خمر شماست

باز هم شیطان اولی الامر شماست 🎚♡

با همانهایم که بعد از آن ولی

شوکران کردند در کام علی 🎚♡

باز آیا استخوانی در گلوست؟

باز آیا خار در چشمان اوست؟ 🎚♡

ای شکوه رفته امشب بازگرد!

این سکوت مرده را درهم نورد 🎚♡

از نسیم شادی یاران بگو

از «شکست حصر آبادان» بگو! 🎚♡

از شکستن از گسستن از یقین

از شکوه فتح در «فتح المبین» 🎚♡

از «شلمچه»، «فاو»‌ از «بستان» بگو!

از شکوه رفته! از «مهران»‌ بگو! 🎚♡

از همانهایی که سر بر در زدند

روی فرش خون خود پرپر زدند 🎚♡

شب شکاران سحر اندوخته[Persian Music on ListenPersian]

از پرستوهای در خود سوخته 🎚♡

زان همه گلها که می بردی بگو!

از «بقایی» از «بروجردی» بگو! 🎚♡

پهلوانانی که سهرابی شدند

از پلنگانی که مهتابی شدند 🎚♡

ای جماعت! جنگ یک آیینه است

هفته تاریخ را آدینه است 🎚♡

لحظه ای از این همیشه بگذرید

اندرین آیینه خود را بنگرید 🎚♡

عشق بود و داغ بود و سوز بود

آه! گویی این همه دیروز بود 🎚♡

اینک اما در نگاهی راز نیست

درگلویی عقده آواز نیست 🎚♡

تیردان پرتیر و تیرانداز نیست

نسل های جاودان فانی شدند 🎚♡

شعرها هم آنچه می دانی شدند

روزگاران عجیبی آمدند 🎚♡

نسل های نانجیبی آمدند

ابتدا احساس هامان ترد بود 🎚♡

ابتدا اندوهامان خرد بود

رفته رفته خنده ها زاری شدند 🎚♡

زخم هامان کم کمک کاری شدند

خواب دیدم دیو بیعار کبود 🎚♡

در مسیل آرزوها خفته بود

خواب دیدم برفها باقی شدند 🎚♡

لحظه‌های مرده ام ساقی شدند

ای شهیدان! دردها برگشته اند 🎚♡

روزهامان را به شب آغشته‌اند

فصل هامان گونه‌ای دیگر شدند 🎚♡

چشمهامان مست و جادوگر شدند

روحهامان سخت و تن آلوده‌اند 🎚♡

آسمانهامان لجن آلوده‌اند

هفته ها در هفته ها گم می‌شوند 🎚♡

وهم‌ها فردای مردم می‌شوند

فانیان وادی بی سنگری! 🎚♡

تیغ ها مانده در آهنگری

حاصل آن ماجراها حیرت است؟ 🎚♡

میوة‌ فرهنگ جبهه عشرت است؟

حاصل آغازها پایان شده است؟ 🎚♡

میوة فرهنگ جبهه نان شده است؟

شعله ها! سردیم ما، سردیم ما 🎚♡

رخصتی، ‌شاید که برگردیم ما

«یسطرون»‌هم رفت و ما نون مانده‌ایم 🎚♡

بعد لیلا باز مجنون مانده‌ایم

پشت آغازی که اقیانوس شد 🎚♡

در سکوت خویش جیحون مانده‌ایم

فاتحان رفتند و پای برجها 🎚♡

در تکاپوی شبیخون مانده‌ایم

بعد اتمام بیابان‌ها هنوز 🎚♡

ما بیابانگرد و مجنون مانده‌ایم

بحر مرداب است بی امواج،‌آی ! 🎚♡

عشق یک شوخی است بی حلاج، آی!

یک نفر از خویش دلگیر است باز 🎚♡

یک نفر بغضش گلوگیر است باز

زخمی‌ام، اما نمک… بی فایده است 🎚♡

درد دارم، نی لبک… بی فایده است

عاقبت آب از سر نوحم گذشت 🎚♡

لشگر چنگیز از روحم گذشت

جان من پوسید در شبغاره‌ها 🎚♡

آه آی خمپاره‌ها، خمپاره‌ها